Dag 16: Swalmen - Pey

rust bij Spik

Vorig weekend liepen we na lange tijd eens twee dagen over het Pieterpad, en we hebben de smaak weer helemaal te pakken gekregen. Bovendien zijn we tegenwoordig redelijk ‘dicht bij huis’ zodat we - ook als we maar één dag op pad gaan - toch een mooie verhouding tussen looptijd en reistijd hebben. De meimaand lijkt met prima weer te gaan beginnen: ideaal voor een losse Pieterpaddag.
De route tussen Swalmen en Pey is hiervoor heel geschikt. Bij begin- en eindpunt een station in de buurt, en station Echt ligt ook nog eens dichtbij de snelweg. De zaterdagse dienstregeling verwent ons. De eerste trein uit Echt vertrekt om 10 over half 8 dus we hoeven pas tegen kwart voor 7 van huis!

het oude stadhuis van Swalmen, lammetjeswolken, kasteel Hillenraad, beukenbos

De dag begint schitterend. In de lucht hangen vele piepkleine wolkjes, het lijkt wel een kudde lammetjes. Even terug naar de provinciale weg, en daar kunnen we de roodwitjes weer gaan volgen. Swalmen kunnen we al na korte tijd achter ons laten. We zetten koers naar kasteel Hillenraad (zo wordt het althans op het infobord bij het kasteel gespeld). Een mooi kasteel waar we alleen van een afstandje naar mogen kijken.

Vast vanwege het kasteel zijn er in de directe omgeving veel beukenlanen. Dat is boffen: sommige beuken staan nú in bloei. Dat duurt meestal maar kort, je moet gewoon geluk hebben om er dan langs te komen. Het bos oogt prachtig fris groen, alweer met dank aan de beuken.

Zuidewijk Spick - met slotgracht, weilanden vol paardenbloemen, ook hier grote grazers, sloten met waterviolier

Bijna ongemerkt komen we langs Boukoul. Slechts het sportpark zien we van dit dorp. Verderop aan een landweg ligt de kasteelhoeve Zuidewijk Spick, omgeven door een slotgracht. Dankzij het warme weer van de afgelopen week zijn er blijkbaar insecten in overvloed. Een jagende huiszwaluw dipt regelmatig even in het water van de gracht om de beestjes te verschalken.

Langs weiden die overvloedig begroeid zijn met paardenbloemen komen we in de buurt van Maalbroek, en daarmee bij de doorgaande wegen die dit gebied ontsieren. Volgens de Pieterpad-website is de nieuwe A73 de reden dat het Pieterpad voortaan Roermond niet meer aandoet. De vernieuwde route trakteert ons op een mooi pad bij de Spickbroekerlossing. Het water staat hier op sommige plaatsen vol met bloeiende waterviolier. In de slootkanten bloeien pinksterbloemen. Geen wonder dat hier zoveel oranjetipjes rondvliegen, zelfs vroeg op de ochtend.

de meidoorn bloeit, pauze in St. Odiliënberg, de Vlootbeek, nog oud ijzer nodig?

Melick is het volgende dorp op de route, en als we dat achter ons kunnen laten liggen is de basiliek van St. Odiliënberg al aan de horizon te zien. Dat loopt lekker door. De zon schijnt, de wind waait, en langzamerhand krijgen we honger. Voor de lunch vinden we bij de kerk een prima bankje met dubbel uitzicht: op de kerk, of op de Roer. We kiezen voor de Roer. Bijzonder, zo’n rustig riviertje op steenworp afstand van het dorpscentrum.

Nu komt er veel bos aan de beurt. Tot aan Montfort zien we bijna niet anders. De traditionele bosrust wordt verstoord door allerlei getoeter en getetter in de verte. Pas voorbij Montfort merken we waardoor. Hier is een grote bijeenkomst van liefhebbers van/met oude auto's, motoren, vrachtwagens en tractoren. Er staat een file bij de ingang van het terrein. Voor 5 euro kunnen we dit rijdend museum van dichtbij bekijken maar zulke fanaten zijn we niet.

Spargel!, ieder huisje heeft zijn kruisje

Wij gaan gewoon door, richting Pey. De aspergevelden die we rond Grubbenvorst verwachtten, liggen hier! Spargel, spargel en nog eens spargel. Asperges worden duidelijk niet in de namiddag gestoken. Nergens is een aspergesteker aan het werk, terwijl de velden toch in productie moeten zijn. Er liggen tenminste overal hoopjes asperge-afval.

De afstand gaat aantikken, of is de omgeving echt minder interessant dan vanmorgen? We zijn blij als de manege aan de rand van Pey in zicht komt. De laatste loodjes. Pey, Schilberg en Echt gaan naadloos in elkaar over. In Schilberg staat een mooi wit Mariakapelletje met daaromheen 7 kleine huisjes - allemaal verschillend! Het is een soort kruisweg, in vroeger tijden had deze maar 7 staties of ‘voetvallen’.
En dan zien we de spoorwegovergang bij het station van Echt. Ja, alweer de nodige kilometers van het Pieterpad afgesnoept. Met in totaal 33 km op de dagteller kunnen we tevreden naar huis.

Gelopen op 1 mei 2010