Dag 13: Groesbeek - Vierlingsbeek

klaprozen bij Bredeweg

Ook nu weer een goede nachtrust en een heerlijk ontbijt. Zonder ei (op verzoek). Er is immers niets mis met bruin brood en kaas. De ontbijtappel krijgen we opnieuw mee voor onderweg. Om 8 uur kunnen we van start voor de laatste etappe.

Met een boog lopen we door bossen en velden richting de St. Jansberg. Bekend terrein, in onze Groesbeekse vakantie huurden we een huisje in Bredeweg dat hemelsbreed maar een paar kilometer van de route ligt. Het is rustig onderweg. Al onze collega-Pieterpadders liggen vast nog op één oor of zitten te genieten van hun ontbijt. Het natuurgebied rondom de St. Jansberg is prachtig. De nodige klimmetjes, hier en daar uitgesleten beeklopen. We komen langs de molenvijver van Plasmolen en dalen dan door het bos af naar Zwarteweg.

St. Jansberg, molenvijver, oude trein en raadhuis in Gennep

Precies langs de rand van het (Duitse) Reichswald lopen we naar het oosten. In Nederland ligt een stukje natuurontwikkelingsgebied waar men uit Duitsland edelherten naartoe wil lokken. We zien ze niet maar ook zonder dat is het een aardig stukje. Eerste pauze aan de rand van het Reichswald. Op de kaart zien we dat we de komende kilometers moeten doorzetten: een bijna kaarsrechte boerenweg door de weilanden gaat naar Gennep.
Inderdaad, hier is even niet veel aan. We stappen daarom flink door en dat blijkt geen goed idee. Te snel lopen op asfalt zorgt gewoonlijk voor voetproblemen, ook deze keer. Gelukkig komt de kerktoren van Ottersum snel dichterbij. Het plaatsje zelf doen we niet aan, maar het ligt zó dicht bij Gennep dat het een prima richtpunt is.

In Gennep is het druk. Zaterdag is blijkbaar marktdag. Na kort zoeken vinden we een supermarkt. Het is bijna lunchtijd, wat we kopen kunnen we dus meteen soldaat maken. Lekker, broodjes met kaas, komkommer en tomaatjes, en een beker vruchtenyoghurt toe. Op het plein bij het oude raadhuis vinden we er een mooi bankje voor.
Daarna hebben we het saaie stuk van het Pieterpad gehad voor vandaag. Eerst nog even langs cache de "dode" stoomtrein - een prachtige oude locomotief die vlakbij de plek staat waar vroeger het Genneps station was - en dan het bos in.

zoals in het gidsje, het Quin, ook een bok is ‘grote grazer’, Pieterpad estafettecache

Kleine paadjes, nauwelijks andere wandelaars. Vandaag is het minder druk op het Pieterpad dan de vorige dagen. We komen langs (of over?) de Groene Streep, het landweggetje van de foto op het tweede Pieterpadrouteboekje. De waakhond wordt niet koud of warm van wandelaars. Die fietser in de verte, dat is veel interessanter!

Een bijzonder stuk op de route is Het Quin. Wat Maasduinen met prachtige vennetjes. Er kwaakt een koor van kikkers en ook de standaard-reiger ontbreekt niet. Als experiment wordt een gedeelte van het gebied begraasd door bokken. We hebben al heel wat grazers gezien op onze wandelingen maar bokken zien we voor het eerst in deze functie. Ze kijken niet op of om. Op een rustige plek net vóór Afferden graven we de Pieterpad estafette op. Dit estafettestokje is al jaren onderweg vanaf Pieterburen naar de St. Pietersberg. Het is wel heel bijzonder om het inderdaad tijdens het Pieterpad mee te kunnen nemen.

op weg naar Brabant, tussen de heggen heeft de tijd stilgestaan

In Afferden gaan we richting pont. Deze is een stuk groter dan bij Millingen en is ook bedoeld voor auto’s. Eerst maar eens pauze. In de luwte, op een picknickbank met uitzicht op de rivier, eten we de laatste broodjes op. De rugzakken worden steeds lichter! Dan steken we over. Het pad zullen we afsluiten in Brabant. Op de kaart ziet het er niet zo interessant uit maar de werkelijkheid is anders. Dit is het Maasheggengebied, waarin de weilanden klein zijn en net als vroeger worden omgeven door heggen. Koeien staan te dromen in de zon, hoge bomen overschaduwen het pad. Hier en daar een stukje bos zorgt voor nog meer afwisseling. Als het estafettestokje veilig is weggelegd koersen we aan op Vierlingsbeek. De kilometers gaan aantikken. In de kern van het dorp slaan we af naar het station. Nog maar een klein stukje ... dan zien we een overweg en kunnen het laatste weggetje naar het station nemen. Ha, de auto! Met 34 km op de dagteller rijden we tevreden naar huis.

Gelopen op 24 mei 2009