Dag 14: Vierlingsbeek - Velden

zandverstuiving bij Geijsteren

Alweer bijna een Pieterpadloos jaar voorbij, en dan ineens voorspelt de weerman een fantastisch weekend. Een weekend bovendien waarin beide kinderen allerlei gezellige bezigheden buitenshuis hebben gepland. Dan kunnen wij ook wel weg!
De route ligt al maanden klaar. Een tweedaagse van Vierlingsbeek naar Swalmen met ongeveer 65 km op de teller. Ideale overnachtingsplaats is Grubbenvorst maar daar kunnen we geen slaapplek meer vinden. In Velden, net aan de overkant van de Maas, heeft B&B De Stapper (what’s in a name?) gelukkig nog een bed voor ons vrij.

De auto mag de nacht doorbrengen op het station van Swalmen. Dit is de kortste aanlooproute van het hele Pieterpad. Slechts 45 minuten in de auto, en ongeveer even lang in de trein. We hoeven daarom ‘pas’ om 6 uur de deur uit en kunnen toch ‘al’ om 10 voor 8 in Vierlingsbeek de rugzakken op de schouders hijsen. Limburg, here we come!

daar komt de trein, ijzersterke pauzeplek, met beleg!, St. Jozef

De zon straalt aan de hemel. De truien kunnen dus al vlug in de rugzakken. De route staat in de GPSr maar we hebben ons voorbereid op de nodige veranderingen. Dit voorjaar immers is een volledig vernieuwde route voor het zuidelijke deel van het Pieterpad gepresenteerd. En ja hoor, al na nauwelijks een kilometer mogen we een nieuw en onbekend pad gaan volgen. Het water dat vroeger een obstakel was heeft nu een splinternieuw bruggetje gekregen. Speciaal voor Pieterpadders? Wie zal het zeggen ...

Via kleine weggetjes komen we uit in Smakt waar de meest originele Pieterpadwegwijzer tot nu toe te bewonderen is. Zowel de wegwijzer als de pauzeplaats erachter zijn gemaakt van treinonderdelen. Zelfs de koffiemokken en de boterham (mét beleg) ontbreken niet. Vlak daarna lopen we langs het eerste kapelletje van de dag. Dit weekend zullen er nog vele volgen.
Ook het volgende dorp, Holthees, is een mooi kapelletje rijk. St. Jozef krijgt een kaarsje van ons.

Boshuizerbergen, de Rosmolen bij Geijsteren, een echt mergellandschaap, hier hoeven we niet overheen

Dan komt een prachtig stuk in de route: de Boshuizerbergen en het aanpalende landgoed Geijsteren. De zandverstuivingen - heel bijzonder met talloze jeneverbesstruiken - ogen on-Nederlands. Wat een rust, en hoewel het eigenlijk nog geen tijd is voor pauze strijken we toch neer op een bankje om er wat langer van te genieten.

Landgoed Geijsteren is niet minder mooi. Door een routewijziging krijgen we heel andere dingen te zien dan waar we ons op ingesteld hadden. De oude (ons al bekende) Willibrorduskapel komt niet meer op de tocht voor. In plaats daarvan de fraai gerestaureerde Rosmolen, met een kudde bijzondere mergellandschapen in het weiland ernaast.
Een beekje met boomstambrug, een majestueuze oude beuk, het kan niet op. En overal fris groen en bloeiende bomen. Door de koude winter barst het voorjaar nu in hoog tempo los. De krentenbomen bloeien nog maar sommige eiken ook al. Je kunt het voorjaar echt ruiken.

halfwas zwaan, kapel van St. Goar, fruitboom in bloei, het Kasteelke in Meerlo

Na het landgoed volgt een stuk door de beemden, richting Meerlo. Nog een kapel, deze keer gewijd aan St. Goar. Nog nooit van gehoord. Zijn specialiteit is genezing van bibberkoortsen (ook nog nooit last van gehad).

Als we Meerlo hebben gehad moeten we doorbijten tot Swolgen. We hadden gerekend op aspergevelden (niet het meest inspirerende landschap), in werkelijkheid staat in deze streek veld na veld vol met nogal saaie coniferen, buxus en andere tuingrut. De eerste boerenzwaluwen scheren langs ons heen, op zoek naar insecten.

knuppelbrug in de Schuitwaters, kikkersoep, meneer fazant, veer over de Maas

Pas tegen enen komt de kerk van Swolgen in zicht. Mét, en dat is toch weer boffen, een splinternieuwe picknickbank. Die is het volgende half uur van ons!
De broodjes, appels en thee hebben we dubbel en dwars verdiend. Beentjes even omhoog, zwaaien naar Pieterpadders die richting noorden trekken. En na Swolgen volgt gelukkig een flink stuk bos, en het mooie pad langs de Schuitwaters. Kikkers in overvloed, en de muggen zijn nog niet actief! Dat zou over een maand wel eens heel anders kunnen zijn.

In de verte zien we iets wat op de kerktoren van Grubbenvorst lijkt. Ja, dat geeft de burger moed. Nog meer coniferen en bloeiende fruitbomen zijn ons deel voordat we het dorp binnen kunnen lopen. De route voert precies langs de plaatselijke supermarkt. Zelfs op zaterdagmiddag liggen daar nog bruine broodjes in het schap, ideaal voor de zondagse lunch.

uitzicht vanaf de pont, lekker met de benen omhoog

Nog maar twee kilometer naar ons B&B. De veerpont vaart continu op en neer, we hoeven maar eventjes te wachten voordat we over kunnen steken. Vooral fietsers maken er gretig gebruik van. Aan de oostzijde van de Maas kunnen we de Pieterpadroute gewoon volgen tot vlakbij ons overnachtingsadres. Het ligt er maar 200 meter vanaf, beter kan bijna niet. Om half 5, enigszins verbrand en veel eerder dan onze gastvrouw verwacht had, kunnen we na 35 km de bergschoenen uitschoppen.

De Stapper is een echt verwenadres. Een grote pot thee met chocolaatjes, waar we heerlijk op een tuinbank van kunnen genieten. Een prima bed, en als extraatje een grote kom huisgemaakte kippensoep, gezellig met de gastfamilie aan tafel.
Na een welverdiende douche maken we onze eigen rugzakken eens flink lichter. De pastasalade, met yoghurt toe, hebben we niet voor niets meegesjouwd. Daarna proberen we nog wat te lezen maar zoals gebruikelijk vallen de ogen snel toe ...

Gelopen op 24 april 2010