Dag 10: Vorden - Doetinchem

kasteel Vorden

Een week geleden vertoefden we drie dagen langs het Pieterpad. Daarmee was het eerste wandelboekje uit. Het tweede ligt ook al lang thuis op de plank, en er is al driftig doorheen gebladerd om te kijken wat ons te wachten staat.
Wat ons te wachten staat is een gedeelte van de route met weinig NS-stations en ook niet zoveel overnachtingsgelegenheid onderweg. Een logisch eindpunt voor een volgende driedaagse is Vierlingsbeek maar dat levert extreem lange etappes op. Tel daarbij op dat we hierbij de heuvels rond Groesbeek moeten bedwingen, en we weten dat we naar alternatieven moeten zoeken.

Een goed alternatief lijkt de enkele tussendag. Op één dag van Vorden naar Doetinchem, met een paar caches onderweg, levert een wandeling van ongeveer 30 km op. Doetinchem - Vierlingsbeek is daarna als driedaagse goed te doen. Dus staan we na krap een week alweer op station Vorden.
Als alles toch anders is, draaien we ook de reisvolgorde eens om. De auto parkeren we aan het beginpunt (ruim parkeerterrein, gratis en goed te bereiken) en aan het eind van de etappe zullen we per trein teruggaan. Het bespaart ons een tijdrovend ritje door Doetinchem, en bovendien kunnen we lekker vroeg starten.

zicht op Vorden, toegang tot het kasteel, brug in het kasteelpark, rustig water

Om half 8 al zijn we op pad. Er zijn meer vroege vogels, een groep van vijf mensen staat blijkbaar op een laatkomer te wachten. We beginnen vandaag in het kasteelpark van Vorden. Het Kasteel schittert in het ochtendlicht. Forse beuken en eiken flankeren de lanen. Onderhand zou het gewoon moeten zijn, maar nog steeds kunnen we niet genoeg krijgen van zulke beukenlanen.
De reis gaat verder over rustige weggetjes en paden naar het gehucht Linde. Er zijn volop kieviten in de wei. Regelmatig cirkelen buizerds boven ons hoofd. De thermiek is natuurlijk geweldig op zo’n warme dag.

rustiek Linde, bloeiend koolzaad

Veel eerder dan gedacht zijn we in natuurgebied ’t Zand. Heerlijk, in het bos is het lekker koel. Hier liggen ook onze caches van vandaag. Dankzij I-Con 1st #2 zien we nog een mooi stukje heide. Het valt ons wel op dat overal en nergens route-aanwijzingen staan. O, de Achterhoekse Paardendagen? Blijkbaar is er morgen een grote paardenrit door ’t Zand. We hebben geluk dat we hier op zaterdag lopen.
De cache ligt op een mooi maar muggenrijk plekje aan het water. Dat wordt een snelle log, en geen theepauze. Wat verderop is het bos droger en daar kunnen we zonder gevaar voor eigen leven rustig gaan zitten.
 
We hebben nóg een cachebeschrijving bij ons, van de Wrat, maar dat is een multicache. Eigenlijk doen we dat nooit als we aan het Pieterpadderen zijn. We komen bijna langs het eerste WP en besluiten om daar te bekijken waar de tocht ons heen zal voeren. Al te veel omlopen is met dit warme weer toch niet de bedoeling.
Maar we hebben geluk. Met de gegevens die we op het eerste punt vinden kunnen we de cachelocatie al berekenen. Dat blijkt aardig in de goede richting te zijn, dus we lopen de twee kilometers ‘even’ om. En hoewel de cache volgens de logs nog wel eens problemen oplevert, gaat het bij ons van een leien dakje. Als een cache ‘de Wrat’ heet ligt het immers voor de hand dat er dichtbij een ... te vinden is, of niet?

heide op ’t Hengelse Zand, cachelocatie, gaot zit’n, alleen kleintjes hoor

Zelhem komt in zicht en daarmee, merken we, de Achterhoekse Paardendagen. We zien een feestelijk versierd terrein waarop door paarden getrokken koetsjes (dat heeft vast een officiële naam, maar wij zijn niet zo ingevoerd in de paardenterminologie) hun voorgeschreven rondjes draaien. Er is nog veel meer, verderop langs de route, maar dat zullen we niet zien want er is een omleiding uitgezet. Een vriendelijke man in oranje vest stuurt ons linksaf waar we eigenlijk rechtdoor hadden willen gaan.
Natuurlijk lopen we liever niet om. Echter, de organisatie heeft zijn best gedaan. Bordjes met ‘Omleiding Pieterpad’ en zelfs markeringen die net echt zijn (twee stroken wit en rood isolatieplakband). Niet van de organisatie maar wel heel welkom is het tafeltje met twee bankjes. “Gaot zit’n” en dat doen we.

flinke eik, gewoon in de wei

Zelhem volgt spoedig daarna. Tja, vervolgens verstand op nul en blik op oneindig. Tot aan Doetinchem is de route niet bijster interessant. Doetinchem zelf heeft een uitgebreide bebouwde kom waar we ook nog een paar kilometer doorheen moeten. Al met al zijn we blij als het station opdoemt. We kunnen daar de bus naar Vorden nemen, dat is het kortst. Liever nemen we toch de trein. Overstappen in Winterswijk, meer dan een uur onderweg. Zo zie je nog eens iets. Nooit eerder waren wij in Varsseveld, Aalten en Lichtenvoorde. De kans is niet groot dat we er nog eens zullen komen, dus we profiteren ervan. In Vorden staat de auto net als een week geleden weer in de volle zon. Pfoe, maar we hebben bewezen dat we kunnen afzien. Bovendien hebben we nu, ter ere van deze ééndaagse, een thermoskan thee in de bagageruimte voor de terugweg. Mmmm.

Gelopen op 10 mei 2008