Dag 6: Coevorden - Rheeze

kokmeeuw

De derde en laatste dag van de veldtocht. Geen spierpijn, geen blaren. Training en Leukoplast doen echt wonderen. Zoals afgesproken zijn we stipt om 7.30 uur beneden voor het ontbijt. Sinaasappelsap, geen ei (op verzoek). Wél zelfgebakken rozijnenbrood! En beschuit, dat is lang geleden. Ook hier kunnen we een thermosfles verse thee ‘bestellen’. Terwijl de thee trekt wordt er weer uitgebreid gekletst. Onze gastvrouw houdt duidelijk van gezelligheid. Twee andere gasten (zuid-noord Pieterpadders) komen binnen en zo wordt het weer later dan bedoeld. Toch lukt het om vóór 8.30 uur te vertrekken.
Terug naar het punt waar we gisteren de route afbraken en door de vestinggordel van Coevorden. Het stadje heeft een uitgestrekte bebouwde kom en als we die eenmaal achter ons hebben gelaten zijn we meteen in Overijssel.

park en watertoren in Coevorden, kronkelend water, de Vecht

De route gaat door het Vechtdal. Ook hier weilanden en akkers maar nèt weer anders dan gisteren. Het landschap is wat kleinschaliger, er zijn wat meer bomengroepjes, het is niet allemaal precies te duiden en toch: anders.
In de buurt van Gramsbergen houden we de eerste pauze. Een leuk plaatsje met mooie oude gebouwen, leilinden en klinkerweggetjes.
Het weer is aan het veranderen. Het windstille weer van de eerste twee dagen heeft plaats gemaakt voor een stevige bries. Tijdens het lopen is dat geen probleem, bij het pauzeren is het snel fris. Kragen op dus, en de handen om de bekers warme thee. Voordeel is wel dat er nu af en toe gaten in het wolkendek waaien. Zo zien we ook nog wat zon.

een zeer harig schaap, aankomst in Gramsbergen, plein en leilinden in Gramsbergen

Na de lunch naderen we Hardenberg. Zoals op vele andere plaatsen in Nederland ondergaat hier de rivier een facelift. Meer ruimte voor het water en ruigere natuur langs de oevers. En de wandelaars mogen struinen door de uiterwaarden waar natuurlijk grote grazers rondlopen. Alhoewel ... vandaag zijn ze niet in de buurt.
Het lopen gaat lekker en daarom buigen we ons tijdens de volgende pauze nog eens over de route: als we tóch doorlopen naar Ommen? Dat is helaas een brug te ver, dan wordt de etappe veel meer dan 40 km lang. We zullen het oorspronkelijke plan aanhouden, dus stoppen in Mariënberg.

Eerst krijgen we een mooi stukje door het natte gebied de Rheezermaden. Rheeze zelf volgt, een prachtig brinkdorp. Sommige huizen zijn versierd met bindwerk van stro. Het ziet eruit alsof de techniek al eeuwen in gebruik is maar volgens het infobord op de Brink wordt deze versiering pas een eeuw toegepast.
De omgeving van Rheeze is vergeven van de campings. Het Vechtdal is duidelijk in trek, geen wonder want ook hier kan urenlang gewandeld worden in de boswachterijen van Hardenberg en Ommen. We krijgen alvast een aardig voorproefje als we naar de cache The Netware Toolbox, Overijssel lopen. Midden in het bos doemt een soort brievenbus op. Nieuwsgierig doen we ’m open ... hé, een logboek! Blijkbaar speciaal voor Pieterpadders, nou dan mag onze geocaching-sticker erbij ook al is het geen cache.

wel een beetje schichtig, mooi nat gebied, grote grazer, aan de Brink in Rheeze

Als we dan wél de cache hebben, moeten we nog naar Mariënberg. Dat is toch verder dan we gedacht hadden. Er moet nog een broodje kaas en wat water tegenaan om de eindstreep te halen. Braaf staat de auto bij het station te wachten. Ha, na 39 km kunnen de bergschoenen uit en de sandalen aan. In de schemer rijden we naar huis. De laatste broodjes kaas gaan erin als koek.

Gelopen op 28 oktober 2007