Dag 4: Rolde - De Kiel (Schoonoord)

beukenlaan

De eerste driedaagse veldtocht langs het Pieterpad was - ondanks de blaren - prima bevallen. Dan snel een tweede, immers van opgebouwde conditie en eelt moet geprofiteerd worden. Het lukte nog net om in de agenda een leeg lang weekend te vinden, en toen was het wachten op de weersvoorspelling. Een paar dagen van tevoren leek het de goede kant op te gaan en hebben we gauw twee B&B-adressen geboekt. De voeten vanaf het eerste moment ingetaped, we waren er weer klaar voor.

Ondanks onze vorderingen op het pad is het nog steeds een heel eind reizen. Dus staat de wekker weer op 4.00 uur, en kunnen we rond 7.00 uur opnieuw de trein nemen, nu van Mariënberg naar Assen. Om 8.30 uur lopen we in de laatste schemer richting Rolde. Eerst een stukje stad, daarna volgen we de ANWB-bordjes ‘Wandelspoor’. Een bijna kaarsrecht pad, omzoomd door bomen. Het lijkt wel heel veel op lopen over de Oude Spoorbaan bij ons in het dorp. Niet toevallig, want op een infobord onderweg vinden we dat ook dit pad het tracé van een vroegere spoorverbinding volgt: de spoorweg van Assen naar Stadskanaal.

de hunebedden van Rolde, fraaie paddenstoelen, op weg in het bos, vee in de wei

Vlotjes tjoeken we naar Rolde en verder naar Anderen dat ook nog aan de ‘spoorbaan’ blijkt te liggen. Daarna een stukje asfalt om vervolgens de bossen in te duiken. We zullen er vandaag voorlopig niet meer uit komen! Het is een genot om door de eindeloze Drentse bossen te lopen. Behalve naaldbomen staan er de nodige beuken en Amerikaanse eiken. De herfstkleuren spetteren de wandelaar tegemoet: geel, oranje, rood en bruin. Onder onze voeten knispert en ritselt het. Het is extreem rustig in het bos, soms gaat er meer dan een uur voorbij zonder dat we iemand tegenkomen. En dat in het dichtbevolkte Nederland ...

apart bankje, de heide wordt kort gehouden

Zo lang lopen door het bos zou bijna saai kunnen worden, ware het niet dat de herfst heeft gezorgd voor een flinke paddenstoelenexplosie. Een paddenstoelenboek hoort bij het Pieterpad niet tot de bagage maar het zou wel heel goed van pas zijn gekomen. De camera klikt en klikt. Dat wordt thuis overwerken, om alle onbekende zwammen op naam te brengen.
Zo af en toe zit er ook een heideveld tussen. Eén van de stukken heide heet Tweelingen, met in de buurt de cache TWINS. Een bijna hoogbejaarde cache uit 2002. De ammobox heeft keurig voor een droge inhoud gezorgd en die inhoud is nogal verrassend. Er zitten namelijk de nodige oude logboeken van andere caches in. Zo komen we boekjes tegen van caches uit Zeeland!

mooie zwammen, Tweelingen

Bijna op het punt waarop we moeten afslaan naar ons overnachtingsadres in De Kiel kunnen we ook nog afzwaaien naar de cache Novemberstorm. De fut is er wel een beetje uit maar we wagen het erop. We komen aan bij een flink stuk bos met bomen die geheel of gedeeltelijk om liggen. Apart, want de bomen zijn al omgewaaid in de novemberstorm van 1972. Al die tijd is er niets aan gedaan en heeft de natuur haar gang mogen gaan. Dit mosrijke gebiedje zou de schat moeten opleveren. Eerst levert het bos een aantal medecachers op. Zij melden dat ze de kist wel gevonden hebben maar niet hebben kunnen openen. Nou, dat zullen we nog wel eens zien! Onverdroten gaan we op zoek en ja hoor, daar is het kistje. Eerst lijkt het onbegonnen werk, dan kan Hans met een welgemikte trap de ammobox toch uit de behuizing krijgen. Loggen maar!

pastasalade op het menu, lekker bijkomen

Over rustieke veldkeienweggetjes gaan we op pad naar de Vrienden op de Fiets van vandaag. Hier blijken we een heel zomerhuisje tot onze beschikking te hebben. Als we dat hadden geweten, was het menu een warme hap geworden en geen pastasalade. Daarna zakken we weg op ieder een bank. Even bijkomen met The Simpsons op de buis. Na een warme douche zijn we weer zo fit als een hoentje. Alhoewel, een tweede keer 38 kilometer halen we niet meer vandaag ...

Gelopen op 26 oktober 2007