Dag 11: Hoe was het ook alweer op het Tanzbödeli
bijna bij Obersteinberg
Van deze dag gaan we een ouderwetse wandeldag proberen te maken. Te beginnen met een vroeg ontbijt. Al om 6 uur staan de boterhammen op tafel. De Marschtee staat te trekken. Om 6 over 7 gaat onze bus naar Stechelberg. Die halen we met gemak.
op tijd voor de bus, metallic kevers
Het is nog rustig in het OV. Keurig op tijd draait de bus in Stechelberg de parkeerplaats op. We kunnen van start. Voor het eerst in deze vakantie voelt het fris in t-shirt. Precies de temperatuur waarbij je goed door kunt lopen zonder overmatig te zweten. Het gaat snel, naar Trachsellauenen. Onderweg pikken we de cache op waar we een paar dagen geleden bij onweer niet te lang naar wilden zoeken.
oude mijn, héél veel trappetjes, waterval, hier waken wij
Gepland doel is Obersteinberg, en dan via Hotel Tschingelhorn. Dat betekent trappetjes, héél veel trappetjes. Na ’n uur of anderhalf lassen we de eerste pauze in. Het schiet aardig op naar het hotel en tot nu toe hebben we grotendeels in de schaduw kunnen lopen.
Dat verandert helaas. Pfoe, toch weer warm! Na een bochtje zien we het berghotel liggen. Waarschijnlijk hebben er veel mensen overnacht want het is druk op het terras. Niet alleen met mensen trouwens, de geiten doen ook alsof ze thuis zijn (duh) en hebben een picknicktafel ingepikt.
Obersteinberg, fraaie kam
De trappetjes blijven achterwege tot aan Obersteinberg. Pas 10 uur en het gaat prima. Wat zullen we doen? Misschien is het Tanzbödeli wel een idee: een uurtje extra en maar 200 meter hoger. De uitzichten, die op deze tocht toch al de moeite waard zijn, worden bij het Tanzbödeli nog mooier. De warmte zorgt voor een beetje heiigheid, verder is het formidabel.
wat een uitzicht, leuk rotsplantje, tot hier en niet hoger, Hochmoor
Op het hoogste punt besluiten we om niet door te lopen naar het échte Tanzbödeli. Het is zo al mooi genoeg en we moeten immers ook nog helemaal naar beneden! Dat gaat met horten en stoten. Tot aan Busenalp is het pad vaak stenig en steil. Dan volgt een vlakker stuk. Hier beginnen we tegenliggers te krijgen.
steile wand, de Sefinen Lütschine, lome koe, deze hebben we eerder gezien
Altijd gedacht dat dit een weinig populaire uithoek was – maar de wandelaars blijven opdoemen. Allemaal een beetje op hun tandvlees. Geen wonder, het allersteilste stuk moet nog komen. Het is een verademing als het geruis van de Sefinen Lütschine hoorbaar wordt.
Bruggetje over en we kunnen bijkomen. De almweg langs de beek is een makkie. Tot aan Wasserbrig hoeven we onze voeten niet in de gaten te houden. En na het bruggetje vallen de laatste trappetjes enorm mee. Stechelberg komt in zicht!
Een paar dagen geleden konden we aan het einde van de wandeling zó de bus in stappen. Tja, dat gaat natuurlijk niet altijd zo makkelijk. Vandaag komen we de hoek om bij Hotel Stechelberg en zien de bus nét vertrekken. Voordeel: er is nu plaats op een bankje in de schaduw, en het fruit is nog niet op.
Mooie middagen in het hoogseizoen zijn vast de toptijd voor deze buslijn. Dan zit er een aanhanger achter de normale bus, om het dubbele aantal passagiers te kunnen verstouwen. Helaas is de kans ook groot dat op zo’n rit de dienstregeling uitloopt. Aan de late kant komt de bus bij Stechelberg aan. Wanneer wij onze kaartjes gekocht hebben, kan de reis meteen beginnen. Bij het dalstation van de Schilthornbahn is het circus. Wachtende auto’s staan zó onhandig dat de bus niet verder kan. En daarna komt de meute passagiers aangestormd! Ook het verlaten van het terrein is niet eenvoudig. Hetzelfde verhaal bij de Trümmelbachfälle. Overvol tuft de bus naar Lauterbrunnen.
Bij thuiskomst komen we de familie Müller tegen. Ze hebben de kapotte tuinstoel en –tafel al vervangen, wat een service! Zelf hadden ze ook schade op hun terras. Gelukkig zijn hier geen taferelen geweest als in Brienz (niet eens zover hier vandaan) waar een buiten zijn oevers getreden beek voor enorme schade heeft gezorgd.
We kunnen buiten genieten van ijs, drankjes en kip met tomaat en pesto. Heerlijk! Morgen een rustig dagje, dan zien we Helga in Interlaken.