Dag 10: Uitzichten aan de Wengense kant
uitzicht bij Innerwengen
We staan extra vroeg op om vóór de grootste hitte nog een lekker stuk te wandelen. Kwart over 7 gaan we van start. Dan is het al bijna 20 graden! Het plan is om via Ausserwengen naar de Leiterhorn te lopen. Daarna zien we wel wat we nog meer doen.
zo vroeg al warm, ochtendgloren, een lege hoofdstraat, Spiegelhutje
Het kán nog wel rustig zijn in Lauterbrunnen – als je maar vroeg genoeg bent. Bij de start lukt het ons om een foto te maken van een lege hoofdstraat! Ausserwengen is geen populair wandeldoel. We komen onderweg bijna niemand tegen. Vanwege de hoge temperatuur is het best een zweetpartij. Maar daar is het ‘Spiegelhutje’! In het dorpje vinden we een goed plekje voor een eerste kop thee.
reuzenbloemen, hier woont een houthobbyist
Daarna is de Hunnefluh het volgende doel. Bij een boerderij staan niet alleen de geraniums maar ook de cactussen in bloei. Enorme bloemen zitten erin en bovendien geuren ze heerlijk. Het houtsnijwerk onderweg is er nog steeds.
bij de Hunnefluh, vanaf de Leiterhorn
Bij de Hunnefluh zijn we toe aan een mueslireep. De petjes kunnen even uitdruipen. Er is goed uitzicht op Isenfluh en omgeving: het hutje bij Brendli en de kabelbaan naar Sulwald. Leuk om eens aan deze kant te zijn met goed helder weer. We hebben hier vaak genoeg alleen mist gehad.
De meeste hoogtemeters zitten erop. Toch moeten we eventjes werken om bij de Leiterhorn te komen. OK, gewoon nog een pauze. Ook hier is het uitzicht prima. Je kunt de Schynige Platte uitstekend zien.
Veel hoger dan dit willen we vandaag niet. Vanaf 2 uur zou er regen met onweer kunnen komen en dan willen we in (de buurt van) huis zijn. Maar meteen via Wengen terug naar huis: dat is ook niet nodig. We gaan op ons gemak richting Äussere Allme en met een boog om Wengen heen.
kabouterbos Steinenwald, héél veel info
Zo gezegd, zo gedaan. Op deze manier komen we op het Waldpfad door Steinenwald terecht. Steinenwald is een mooi mossig bos, waar je zomaar kabouters zou kunnen verwachten. Die zien we niet, wel talloze en talloze bordjes met bomen- en plantennamen. ’t Is hier de bedoeling dat je wat leert! Alleen een beetje jammer dat lang niet altijd duidelijk is bij welke boom een bordje hoort. De naam op een bordje klopt best vaak niet met de dichtstbijzijnde boom.
alle bankjes verzamelen!, voor uitzicht zit je goed
In plaats van bordjes hadden ze beter wat extra banken langs het pad kunnen plaatsen. Onze magen knorren maar een lunchplek komt niet in zicht. Eindelijk, na een bochtje, staat er een bank voor ons. Mét mooi uitzicht, onder boom no. 20 (een bergahorn).
Iets verderop blijkt waar alle banken zich verzameld hebben: liefst 5 stuks staan er broederlijk naast elkaar. Toegegeven, het uitzicht is er formidabel. De teksten op de rugleuning mogen er af en toe ook zijn: Es ist völlig egal, wer vor dir steht, wenn du weisst, wer hinter dir steht. Die nemen we mee.
In de verte is het kabelbaanstation te zien. Daar kunnen we de standaardweg naar Wengen nemen. Andere optie is het paadje via Kneu naar de Staubbachbänkli. Zo kom je nog eens ergens anders.
net niet echt, haantje de voorste
We krijgen een tegenstijging waar we niet echt op gerekend hadden. Als we onder de ouderwetse skilift doorlopen, zien we in de verte het ‘spookhotel’ en ook iets op een boomstronk. Een geitje, een jonge gems? Het zit er onbeweeglijk. Geen wonder, als Hans een foto neemt met tele-instelling, blijkt het een nepperd te zijn. Het ‘beestje’ zit stevig verankerd.
Net als de vorige keer is het rustig bij de Staubbachbänkli. We worden begroet door een loslopende haan van de nabijgelegen boerderij. Het is overduidelijk: deze meneer is een bedelaar. Hij mag van ons best wat kruimeltjes maar niet onze laatste twee boterhammen. Fanny smeert eiersalade op het eerste sneetje en geeft het door aan Hans. Op dat moment slaat de haan toe! Pik in, het is winter. Zo is waarschijnlijk het spreekwoord “Er als de kippen bij zijn” ontstaan. Of “Haantje de voorste”, dat kan ook.
Eerlijk is eerlijk, de haan geeft waar voor zijn geld. Hij sprint niet weg met de boterham, maar pikt het kruim er voor onze ogen uit. Alleen de harde korst blijft achter. Zo kunnen we het vakantieverslag leuk opfleuren.
Nu nog helemaal naar beneden over het Appelweggetje. Het is heet! Toch schiet het aardig op. In het dorp nog even brood afhalen bij de bakker en daarna ... is er ijs op het terras! Dat hebben we dik verdiend.
zwaar weer op komst, eten in het halfdonker
Tot nu toe was het droog en zonnig. Aan het einde van de middag kruipt de bewolking het dal binnen en wordt het best donker. Het onweer komt eraan. De eerste regen meldt zich net voor 6 uur. Dus eten we binnen. Het eten is opgeschept wanneer we ineens in het donker zitten. Stroomstoring, en zo te zien in de wijde omgeving. Behalve bij de Männlichenbahn is geen lichtje te bekennen.
Plots zien we een tuintafel en tuinstoel voorbij zeilen. Verrek, die zijn van óns terras! Dan toch maar snel in de regen naar buiten om alle tuinmeubilair zo veilig mogelijk uit de wind te zetten. De tafel en één stoel hebben schade, balen. Maar aan zulke uitzondelijke omstandigheden kunnen wij natuurlijk ook niets doen.
Daarna gaan we over tot de orde van de dag en eten in de schemer ons bordje leeg. Best mazzel dat het eten al klaar was, want we koken elektrisch.
Na een uurtje floept het licht aan en kunnen we thee zetten. Het rommelt af en toe nog flink buiten. Daarom gaan de laptops aan op de accu. Gauw foto’s overzetten, snel het verslag schrijven.