Dag 1: Weerzien met Isenfluh
zicht op de Schynige Platte
Na een dag vol voorbereidingen en een korte nacht,
worden we rond half 2 uitgezwaaid door Paul. Succes, huisoppas!
Heel druk is het niet op de weg. Sowieso niet tijdens de eerste
nachtelijke uren. Bij de eerste pauze in Brohltal is het ook nog eens
aardedonker. Het terrein rond de Raststätte is niet verlicht –
milieuvriendelijk maar toch best onhandig. Hans schijnt met een lampje
bij terwijl we de benen strekken. Je zou hier lelijk over een stoeprand
kunnen struikelen.
rustig in het ochtendlicht, langs de Thunersee
Bij Bruchsal is het al licht en we treffen een drukbezette
parkeerplaats. Eén vakantieganger laat zijn caravan afstandsbestuurd
inparkeren. Mooi trucje, wel erg tijdrovend en er staat in een mum van
tijd een file.
Dit is een van onze favoriete pauzeplekken. Achter het restaurant ligt
een flink stuk bos waar je even rustig kunt wandelen. Vroeger liepen we
om het meertje, waar je alleen maar het toiletpapier hoefde te volgen
om het juiste pad aan te houden. Totdat we het bos ontdekten, als een
van de weinigen blijkbaar want zwerfafval ligt er nauwelijks. Uitgerust
kunnen we aan de laatste etappe door Duitsland beginnen.
het bekende uitzicht, mmm - thee
Iets na 9 uur passeren we de Zwitserse grens. De zon
komt regelmatig tevoorschijn. Bij Oberbipp profiteren we van de laatste
vrije picknicktafel. Het is alleen zo jammer dat hier veel
verkeerslawaai is. Verder is het een heerlijke plek. We vallen aan:
broodjes met vis- en eiersalade, en lekkere verse ananas. Kopje koffie
erbij, vakantie-achtiger kan het bijna niet worden.
De Migros in Wilderswil bestaat nog. Daar gaan we een krat vullen met
verse waar. Zelfs bier kun je hier tegenwoordig kopen. Alleen het ijs
laten we nog liggen; dikke kans dat dit gesmolten is vóór we in
Lauterbrunnen zijn.
De familie Müller is boodschappen aan het doen wanneer we aankomen.
Geen probleem, de deur van het huisje is open. We sjouwen meteen alle
bagage naar binnen. Halverwege komen de Müllers thuis. Even gezellig
kletsen. Het is alweer drie jaar geleden dat we elkaar zagen.
Als de koelkast is volgestouwd, gaan we eerst gezellig lunchen. We
nemen het terrasje aan de Männlichen-kant. Terwijl we de energie op
peil brengen, maken we plannen voor de middag. Eerst de laatste
verplichtingen: brood bestellen bij de bakker en ijsjes inslaan. Daarna
op ons gemakje naar Isenfluh. Dat is een rustig pad om in te lopen.
keizersmantel, erebia
Na de hectiek van de hoofdstraat van Lauterbrunnen is het weggetje inderdaad een verademing. Op zonnige plekken zijn hier veel vlinders te zien. Diverse keizersmantels en een fraai getekende erebia. Langs het pad vindt Fanny weer een mooi bestipte ‘coronasteen’. Ons vakantiesouvenir is binnen! Na een uur zijn we in Isenfluh. Een goed moment voor thee. Niet alle bergtoppen rondom zijn te zien maar de Schynige Platte wél. En daarna doen we niet moeilijk en nemen precies hetzelfde pad terug. Daar vertoont een valkje nog prachtige acrobatische kunsten.
Sausbach, vakantiesouvenir, het vertrouwde pad, het vertrouwde uitzicht
Nu hebben we wel een ijsje verdiend, en nasi met pindasaus, en eigenlijk ook best een Feldschlösschen. Het huisje wordt opgeruimd, de afwas weggewerkt. Alleen nog even het verslag typen en dan door de online krant bladeren. Het was een lange maar leuke dag.