Dag 2: Zweten naar Mürren
het mooie Hinteres Lauterbrunnental
Het dekbed is aan de warme kant, desondanks hebben we
goed geslapen. Het was natuurlijk een lange, vermoeiende dag op
zaterdag!
Na een lekker ontbijt pakken we de rugzakken in. Check, check,
dubbelcheck: niets vergeten (en dat klopt ook, onderweg). Het is een
beetje heiig. Verder prima wandelweer wanneer we na 8 uur vertrekken.
Vandaag opnieuw een niet te lastige route. Naar Mürren en via
Gimmelwald en Stechelberg terug.
halverwege Winteregg, pad in de zon, het treinstation, wegwijzer en kaaswijzer
Het stuk naar het hutje bij de Staubbach hebben we al zó vaak gelopen;
we kunnen het dromen. Drie bruggetjes, gemzenweitje, vijf bruggetjes,
pauzeplek. Want het gaat vandaag niet vanzelf. Gebrek aan
wandelconditie (vanwege alle nattigheid in Nederland hebben we sinds
september 2023 nauwelijks lange routes gelopen)! Een kop thee moet het
verloren zweet compenseren.
Er wordt hout geoogst op de helling en daarom is het meest
rechtstreekse pad afgesloten. Het alternatief is steiler en ligt al
grotendeels in de zon. Er valt weer flink extra zweet. Maar dan komen
we via een poortje op de almweg naar Winteregg en zit het vermoeiendste
stuk erop.
een splinternieuwe trein, groot geaderd witje
Het is hoog tijd voor nieuwe energie in de vorm van een mueslireep. En
insmeren met zonnebrand moet nodig gebeuren. Het is geen stralend weer
maar ook op een bewolkte dag kun je in de bergen behoorlijk verkleuren.
Daarna kuieren we langs de treinbaan naar Mürren. Er zijn nieuwe
treinstellen. Je vraagt je af hoe die eigenlijk op dit stuk spoor
beland zijn want een spoorverbinding met het dal is er niet (om van
Lauterbrunnen naar Mürren te reizen, moet je eerst de kabelbaan naar
Grütschalp nemen). In onderdelen naar boven, transport met zware
legerhelikopters?
Het zonnetje komt er aardig door. Tussen Winteregg en Mürren bloeit van alles langs het pad en dat trekt vlinders aan. Vooral erebia’s maar kijk: wat is dat voor klein oranje gestipt vlindertje? Dat moet thuis worden nagezocht, waarschijnlijk is het een kleine soort parelmoervlinder. Het groot geaderd witje is niet zo lastig, dat is een onmiskenbare vlinder.
prijskoe?, Mürren
Al bijna in Mürren luiden volop koeienbellen. Het geluid klinkt veel zwaarder dan gebruikelijk in de almweiden. Een klein stukje pad omhoog en we zien waarom: deze kudde koeien heeft de grote feestelijke bellen om die normaal gesproken bij de Alpabzug gebruikt worden. Twee dames zijn getooid met bloemen. Prijskoeien?
mooi pauzeplekje, met de slee ben je er sneller, Gimmelwald in zicht, Honesty Shop
Als je te voet van Mürren naar Lauterbrunnen terug wilt heb je twee opties: rechtsomkeert of via Gimmelwald. Wij nemen de makste afdaling, d.w.z. de tweede optie. Eerst een stuk brede almweg en daarna over een pad met trappetjes. Meteen na de eerste bocht staat een leuk lunchbankje. Met uitzicht op het Hinteres Lauterbrunnental (ach, de tocht naar de Rottalhütte!) zitten we niet gek. Een erebia ontdekt het zweet in Hans z’n rugzak en gaat daar lekker aan lurken. We maken de laatste Waalrese broodjes en de laatste restjes Waalrese salade soldaat. Morgen een puur Zwitsers menu!
In Gimmelwald bestaat de Honesty Shop nog steeds. De naam is nu(?)
Schwarzmonch en onder die naam wordt ‘lokaal’ bier verkocht. Tegen een
flinke prijs, 5 Frank per blikje! Paul gaat een ander
Zwitserland-souvenir krijgen.
Voorzichtig dalen we af naar Wasserbrig en vervolgens naar Stechelberg.
Het is hier behoorlijk druk voor een bergpad, de meeste bankjes zijn
bezet. Pas bijna bij Stechelberg treffen we een vrij plekje. Mmm,
meloen en thee.
Sefinen Lütschine, nu nog naar Lauterbrunnen
De weg van Stechelberg naar Lauterbrunnen: daar is het pas echt druk. Veel wandelaars en bovendien veel fietsers. Boven ons hoofd is het ook nog eens druk, met paragliders. En ondanks alle drukte zijn er toch vlinders. Heel apart, oranjetipjes! Die zie je in Nederland alleen rond april. Tijdens de treinreis zagen we ze trouwens in Zwitserland ook in het voorjaar (mei). Is dit een - zeldzame - tweede generatie?
Na ruim 6,5 uur kunnen we op ons eigen terras neerploffen. We hebben
wel een ijsje verdiend! Ondanks het gebrek aan wandelconditie hebben we
een heel behoorlijke wandeldag gehad. Dat smaakt naar meer.
We eten ’s avonds heerlijk een flinke portie pasta met sardines,
aubergine en courgette. Dat combineert uitstekend met bier. Laat de
rest van de vakantie maar komen.