Dag 6: In de wolken bij Marchegg
hardnekkige wolken
Bij het opstaan ziet het er buiten mooi helder uit. Dan gaan we proberen om op de route over Marchegg eens uitzicht te scoren. Terwijl de thee trekt, kunnen we op ons gemak ontbijten. Erg snel gaat het niet. Was het notenbrood van de warme bakker altijd zo massief? Of ligt het eraan dat het brood van gisteren is ... Hoe dan ook: het kost moeite om de bammetjes weg te werken.
vlakbij Grütschalp, alleen als je naar beneden fietst?, bos vol mos, en met bosbessen natuurlijk
Met volle rugzakken staan we om half 9 aan de start. Vooral het eerste stuk naar Grütschalp gaat energie kosten, dat weten we wel van vorige keren. Inderdaad! Het zweet gaat er vlot uit. Nog niet eens bij het bergstation zijn onze petten al zó doorweekt dat er gewoon druppels uit de rand vallen. Thee met een mueslireep helpt wat, en natuurlijk ook dat Grütschalp in zicht komt.
Op de route naar Marchegg is het heerlijk rustig. We lopen door een prachtig bemost bos waar ontzettend veel bosbessen groeien. Een uur lang zien we ze aan de struikjes hangen. Ze zijn weliswaar lekker maar ook klein. Slechts een handje vol plukken kost al veel tijd. Voldoende voor een pot bosbessenjam verzamelen kost waarschijnlijk een dag.
weer geen uitzicht, rotsvlinder
Het weer is lekker. Alleen de bewolking blijft hardnekkig hangen. Dat wordt opnieuw een tocht met weinig uitzicht! Als zo af en toe de zon doorbreekt, zijn er wel meteen vlinders. Waaronder die mooie die vorige jaar in Lenk voor het eerst gespot werd. Een euh ... tja, wat was het ook al weer? (Daarvoor hebben we ’s middags thuis het vakantieverslag van vorig jaar: een rotsvlinder.)
uitzicht vanaf Marchegg, volop bloemen
Met af en toe een eet- en drinkpauze blijven we aardig op stoom. Het bankje bij het uitzichtspunt is bezet; iets verderop staat er nog eentje, helemaal voor ons alleen. De bewolking trekt af en toe open en dan kijken we recht op Eiger, Mönch en Jungfrau. Wat is dit mooi!
eet smakelijk, ??blauwtje
De stokken gaan uit voor de afdaling. Kalmpjes aan nu. We lopen door een echte bloemenzee. Daar genieten niet alleen wij van, ook vlinders en hommels zijn van de partij. Met onze zweethuid zijn we enorm aantrekkelijk voor erebia’s.
rondom Pletschenalp
We lopen langs Pletschenalp. In de diepte zie je de spoorlijn al liggen. Winteregg komt in zicht. Net boven het station nemen we een extra pauze om nog eens lekker naar ‘EMJ’ (Eiger, Mönch en Jungfrau) te kijken. Vanuit Lauterbrunnen is dit rijtje immers wat minder mooi te zien.
nog even genieten, bij Winteregg
Onder Winteregg wordt nog in het bos gekapt. We volgen keurig de
omleiding maar ergens moeten we een afslag gemist hebben. Bij het
Staubbachhüttli komen we aan over het officieel afgesloten pad! Stiekem
kruipen we onder de afzetting door.
De laatste meloen gaat op, en daarna komt het laatste pad naar beneden.
Als je rustig loopt, lukt het allemaal best. En dan komen we uit op de
almweg en kunnen we weer een geslaagde tocht afstrepen.
Met allerlei drinken, een zalige douche en een groot bord Vlaams gehakt komen we opnieuw bij de mensen. Wat een fijne vakantiedag!