Dag 3: Mooi uitzicht bij Kleine Scheidegg
Wetterhorn vanaf Kleine Scheidegg
We starten de dag op ons gemak, zonder wekker. Toch zijn we om kwart voor 8 op pad. De rugzakken vol; kijken of we het halen naar Kleine Scheidegg. Tot Wengen lukt het in ieder geval. Al vallen er meteen de nodige zweetdruppels.
kieskeurige mussen, spelen met de ballenbak
Een beker thee bij het station van Wengen gaat er wel in. De mussen zorgen voor vermaak. Het kontje van het brood offeren we op. Dat wordt niet door elke vogel gewaardeerd. Vooral de halfwas mussen hebben liever zachte kruimels. In plaats van zelf een stukje korst op te pikken, gaan ze heel zielig bij hun ouders zitten bedelen.
een geocachingbank, gesneuveld ...
Het pad naar Kleine Scheidegg is niet lastig, maar natuurlijk ga je wél 1300 meter omhoog. We doen het kalm aan en nemen genoeg (drink)pauzes. Verder is er een geocaching fotomulti voor onderweg waarbij je ook af en toe verplicht stil moet staan om gegevens te zoeken. Zodoende ligt het tempo niet hoog – maar waarom zou dat moeten?
Heel wildrijk was het hier nooit. Toch zien we in de verte een gems het pad oversteken. Wat hoger ligt óp het pad een dood auerhoen. Vers geslacht door (vermoedelijk) een steenarend of buizerd. In de boomtoppen zitten opvallend vaak notenkrakers. Dat zijn toch allemaal leuke dingen (alleen niet voor het auerhoen...).
een prachtig uitzicht, bij Wengernalp, meertje onderweg, drukte bij Kleine Scheidegg
Het is even doorbijten tot Wengernalp. Dan komt Kleine Scheidegg al bijna in zicht. Het laatste stuk is een makkie. Netjes rond lunchtijd arriveren we bij het station. De tribune aan de Grindelwaldse kant van het station staat er nog: een behoorlijk rustige, ideale etensplek.
vooruit - een selfie, terug naar de rust
Na ons welverdiende brood maken we nog wat foto’s, onder andere van de Wetterhorn. Ook in het selfie-tijdperk willen veel toeristen liever dat een ander de groepsfoto maakt. Dan wordt de compositie immers beter. In korte tijd krijgt Hans twee keer een mobieltje in zijn hand gedrukt. Een sein om snel te gaan afdalen!
hier krijg je nooit genoeg van, de eerste gentianen
Om de knieën te sparen dalen we heel rustig. Grotendeels over hetzelfde pad als op de heenweg, maar bij Wengernalp slaan we af. Eén foto van de fotomulti hebben we op de heenweg gemist; daarvoor moeten we een andere route nemen. Het brengt ons een heel rustig pad waarop we zelfs een eekhoorn(?) zien rennen.
prima pauzeplek, einde van de Lauberhorntrail
Ervaren geocachers kunnen we onszelf niet meer noemen. Zoeken naar een cache zonder hint of spoilerfoto is dus niet automatisch succesvol. Deze keer wel! In no time heeft Hans het logboekje te pakken.
Nu wordt het doorbijten. We spreken de laatste mueslikoeken aan bij het station van Wengen, zorgen voor voldoende water in de veldflessen en nemen het Appelpad. Tot slot halen we in Lauterbrunnen het bestelde brood op. En dan zakken we neer op ons terras. Hèhè! Dat ijsje hebben we 200% verdiend.