Dag 7: Sneeuwvrij naar de Blüemlisalphütte
Hohtürli
Vandaag moet een prachtige dag worden en dat lijkt te kloppen wanneer we om 6 uur de gordijnen opentrekken. Echt een dag voor de tocht naar het Hohtürli! Het is een lange wandeling dus willen we vroeg op pad. De thee staat te trekken terwijl we ontbijten, allerlei andere zaken liggen al min of meer klaar om ingepakt te worden. Binnen een half uur staan we buiten met onze bergschoenen aan, klaar om te vertrekken.
in de ochtendzon, boven de Oeschinensee
Het is nog lekker fris en daar gaan we van profiteren. Het steile eerste stuk, omhoog onder het Oeschinenbaantje door, kunnen we in de bergschaduw lopen. Ook hogerop richting Heuberg krijgen we niet meteen de zon op onze bol. Dat gebeurt pas op de pauzeplek. Mmm, daar is het wel lekker, even opdrogen want 750 meter stijgen kost het nodige zweet.
ongeïnteresseerd schaap, bloemen tussen de stenen, op het Hohtürli, daar ligt de Schilthorn
Nu hebben we het even rustig tot aan Oberbärgli. Op dit gedeelte van de route maken we
bijna alleen lengtekilometers. Eerst schapen, vervolgens koeien en tot slot geiten maken
duidelijk dat we in de buurt van de boerderijen komen. Wat zijn de dieren toch verschillend.
Schapen besteden nauwelijks aandacht aan wandelaars, koeien reageren vaak schrikachtig
en de geiten zijn echte gezelligheidsdieren. Die zouden het liefst met ons meelopen!
Nu komt het serieuze werk. Het wordt ook drukker op het pad, want sommige gasten van
de Blüemlisalphütte zijn blijkbaar vroeg opgestaan om snel beneden te zijn. Daarna komen
er nog veel meer wandelaars naar beneden, de hut is goed bezet geweest.
Rond 2400 meter is het tijd voor een tweede pauze. Tien uur is misschien wel een beetje
vroeg voor een boterham maar we hebben al heel wat ‘werk’ verzet. Er moeten
kolen in de kachel. Het stuk over de puinhelling komt in zicht. Da’s mazzel, geen
sneeuw te bekennen! Zodoende hebben we de makkelijkste tocht ooit naar het Hohtürli.
Ja, natuurlijk is het toch wel een beetje zwoegen maar het schiet prima op.
bij de Blüemlisalphütte, eeuwige sneeuw, alpenkauw
Het waait op de pasovergang - wanneer niet? Verder is het geweldig weer voor deze tocht.
Mooi uitzicht, met in de verte de Schilthorn en de Thunersee. Het uitzicht op de Blüemlisalp
is fenomenaal. We trakteren onszelf op het terras van de hut op een literkan thee. Dat
gaat er altijd in! Net als wij zijn er meer mensen vroeg opgestaan voor een dagtocht
naar het Hohtürli. Het loopt af en aan!
Als de hele liter soldaat is gemaakt, maken we ons op voor de terugweg. Nog even een
foto maken van de alpenkauwen die altijd rond het Hohtürli zweven, en dan lopen we terug
naar het dal.
gletsjertong, zaadpluis
De puinhelling naar beneden gaat ook al zo makkelijk. Wat een mazzel hebben we dit jaar! Talloze mensen gaan nu nog naar boven. Om in de hut te overnachten, of om af te dalen naar het Kiental. En dan is het nu vrijdag, op zaterdag zal het waarschijnlijk nog veel drukker zijn!
op het nieuwe pad, terug bij de Oeschinensee
Bij Oberbärgli besluiten we om via de Oeschinensee naar Kandersteg terug te lopen.
Verrassing, alweer een nieuw pad! Het steile ‘trappetje’ tussen Oberbärgli
en Unterbärgli is vervangen door een ruim slingerend pad. Makkelijk te belopen en dat
gebeurt dus. Druk, druk en rond de Oeschinensee nog wat drukker. Het lijkt de Kleine
Scheidegg wel! Gelukkig willen de meeste mensen niet helemaal te voet naar Kandersteg.
Het laatste stuk naar beneden is veel rustiger (maar wel warmer, we voelen wel dat we
het warme dal in zakken).
Na 9 uur lopen zijn we weer ‘thuis’. Eerst afkoelen met melk en water en daarna
een welverdiend ijsje! Ook het biertje bij het avondeten glijdt naar binnen. Wat een
superdag, en morgen komt er nog zo een.