Dag 6: Onverwacht uitzicht bij de Doldenhornhütte
bijna bij de Doldenhornhütte
Het weerbericht op televisie was gisteravond toch iets minder positief dan we gedacht hadden. Dan maar niet naar het Hohtürli, we kiezen voor de Doldenhornhütte. Dat betekent een kortere tocht, en daarom blijven we lekker iets langer liggen.
in de ochtendzon, oversteekje, watergordijn, sporen
Toch gaat om 8 uur de deur in het slot. Het is immers wél lekker om in de ochtendkoelte,
en in de schaduw, naar het beginpunt van het huttenpad te lopen. Onderweg zien we zonneharpen
- hier in Zwitserland heet dat het Tyndall-effect.
Kalmpjes klimmen we omhoog. Het valt mee met het zweet. De forse onweersbuien van
gisteravond hebben hun sporen nagelaten. Toen moet het huttenpad meer op een bergbeekje
geleken hebben! Op veel plekken ligt een laagje verse modder. We zijn blijkbaar de
eerste mensen na de buien maar niet de eerste gebruikers. Diersporen volop, waarschijnlijk
van gemzen.
Onderweg moet hier en daar een vraag beantwoord worden voor de cache Hüttenwanderung:
Doldenhornhütte. Dat kost nooit veel tijd en zo schiet het lekker op. In één ruk lopen
we door naar de hut. De bergbenen raken langzamerhand in goede conditie.
onverwacht - Oeschinensee, even geparkeerd ...
Bij de hut lopen we wat door naar boven en zien iets verderop een bankje staan. Wat
een verrassing: we waren al zo vaak hier en nu pas ontdekken we dat je vanaf dit punt
de Oeschinensee kunt zien. Dat is nog eens een leuke ontdekking!
Het is toch tijd voor pauze, daar gaan we dus op deze plek van genieten. Een mueslireep
gaat er wel in en ook een beker thee. Terwijl we zo zitten te genieten vliegt verschillende
maken een helikopter voorbij. Het gebrom wordt luider - en het ding landt dichtbij de hut.
Bevoorrading, noodgeval? Niets van dat alles, het lijkt er het meest op dat de inzittenden
zin hebben in een kop koffie bij de Doldenhornhütte.
zo mooi is het hier, parelmoervlinders
Voor de cache mogen we nog wat meer omhoog. Prachtig uitzicht, bloemen overal. De omgeving
van de hut is toch wel erg mooi en nog helemaal niet druk als je er in de ochtend bent.
Op de terugweg klimmen ons de nodige mensen tegemoet. Dat is voorbij zodra we bij Biberg
het pad richting Waldhotel Doldenhorn kiezen. Eigenlijk is het hier nooit druk maar daar
wil de VVV vast verandering in brengen. Er zijn veel nieuwe bankjes bij gekomen.
Na ’n uurtje of 5 zijn we weer terug op honk. Het weer heeft zich prima gehouden,
we hadden achteraf ook best naar de Blüemlisalphütte kunnen lopen. Maar och, dat doen
we dan morgen. We eten lekker een ijsje op ons terras, de schoenen worden extra ingevet
(het pad naar de Doldenhornhütte was dus écht vochtig ...) en we proberen een boek te lezen.
Dat valt niet mee na een bergwandeling!