Dag 8: Hommelse Hoeven - Slabroek

Bedafse Bergen

Een zondag tijd, de weersvoorspelling ziet er prima uit. Er staat nog een mooi rondje van 24 kilometer te wachten om gelopen te worden. Dat gaan we maar eens doen.
Alsof de wekker weet welke dag het is! Hij gaat niet af! En dus zijn we niet om 7 uur uit de veren maar een uur later. Dat kun je zo hebben in deze tijd van het jaar, als het ’s morgens lang schemerig is slaap je makkelijker door. Snel ontbijten, brood smeren en thee zetten, en dan kunnen we op pad.

zandverstuiving en heide op de Maashorst

De route gaat deze keer ook door de Maashorst. We kunnen mooi parkeren bij het bezoekerscentrum in Slabroek. Daar kun je op dit moment nog een kanon afschieten. Honden worden op zondag ook een uurtje later uitgelaten.
Er is bos, hei, en zelfs een zandverstuivinkje. Heerlijk afwisselend en geweldig rustig. Jammer dat we na een kort rondje weer richting Menzel, en daarmee de bewoonde wereld, gaan.

zwammen, stijgen en dalen, paard en wagen, zilverreiger

Aan de westkant van de A50 begint paardenland. Tot twee keer toe zien we aangespannen paarden! Ergens ligt een randje bos waar we de route doorheen gelegd hebben. Dat is een verrassing, hier lijkt het sprekend op de westkant van de Bedaf, waar ook zo’n smalle zandrug ligt met legio paadjes naar boven en naar beneden.
Daarna komt het saaie stuk, veel boerenwegen waar boerderijen met enorme stallen te zien zijn. Dit is overduidelijk veeteeltland. Maar voor de verandering is het rustig op de weg. We kunnen naast elkaar lopen en dat is wel zo gezellig.

vanaf de uitkijktoren, zandverstuiving Bedafse Bergen

Bij de Hommelse Hoeven komen we op het Hertogenpad uit. Een stukje bos, wat asfaltweg en dan komt de Bedaf in zicht. We kennen het gebied wel, uit onze vroege geocachingjaren. Heuveltjes, uitzicht over open land met grote grazers, en dan een flinke zandverstuiving. Dat is ploeteren, maar wel mooi ploeteren. Hoewel de zon vandaag niet echt is doorgebroken, komen zelfs op een grijze dag volop wandelaars uitwaaien in dit gebied.
Het weer nodigt niet echt uit tot fietsen en daarmee hebben we geluk. We kunnen lekker over het fietspad richting Revennekes lopen, en daarna door naar het ecoduct over de A50. Achter grote stronken is de faunapassage verscholen. Wij lopen via het fietspad.

Meteen na de oversteek gaan we de zandpaden op voor het laatste stuk. We komen in de buurt van het bezoekerscentrum. Gezinnen met kinderen die een speurtocht lopen, komen we meermalen tegen. Wat ze moeten zoeken wordt snel duidelijk: kabouters! Het lijkt het Berner Oberland wel, onderweg in het bos en in een kippenhok staan tientallen puntmutsjes te kijk. Er zijn zeer bijzondere kabouters bij, niet met een kruiwagentje of zo maar met verrekijker!
En dan ineens, komt na een bochtje de auto in zicht. De parkeerplaats staat nu bijna vol. We hebben onderweg goed doorgelopen want echt laat is het nog niet. Gauw naar huis, op naar de warme chocomel.

Route op 30 november 2014