Dag 3: Roestelberg - Drongelens kanaal

Loonse en Drunense Duinen

Eén van de goede voornemens voor het nieuwe jaar is, er vaker op uit te gaan. In de eerste weekenden van januari wil dat nooit zo lukken vanwege allerlei verplichtingen maar dit weekend is gelukkig leeg. Als dan ook het weer nog meewerkt, is het wel heel makkelijk om het goede voornemen uit te gaan voeren.

Loonse en Drunense Duinen - nogmaals, aan de noordkant

De wekker gaat op de normale, door-de-weekse tijd. Eventjes blijven liggen ... en ja hoor, meteen is het anderhalf uur later. Helaas, de eerste zonnestralen boven de Loonse en Drunense Duinen gaan aan ons voorbij. Jammer. Toch staan we vóór half 10 klaar voor de start. Het is al druk bij de Roestelberg. Zaterdag = wandelclubdag? In ieder geval kletspraatjesdag. In alle groepen mensen die we tegenkomen lijkt iedereen het hoogste woord te hebben. Behalve bij de trimclub. Maar ja, daar moeten de deelnemers, waarschijnlijk om extra conditie te kweken, met drie personen al joggend ook nog een boomstam meesjouwen! En daar wordt een mens echt wel stil van.

Zoals gebruikelijk wordt het al snel erg rustig. De meeste wandelaars blijven toch rond de parkeerplaats hangen. Fris ploegen we door het mulle zand. De route ligt iets anders dan in ons boekje (alweer een paar jaar oud) is aangegeven. Uitkijken dus. Wanneer we weer in het bos zijn, gaat het vanzelf de goede kant op. De paden worden modderiger, we lopen immers langs de natte noordrand van het gebied. Een typisch bos, met talloze afgestorven (en afgebroken) bomen en volop mos.

volop mos in het bos, kabouters in Giersbergen

Zo lopen we oostwaarts, langs Giersbergen, totdat we door een beukenlaan kunnen afslaan naar het Drongelens kanaal. Het is lunchtijd, en nog vóór we bij het kanaal zijn staat daar een mooi bankje in de zon op een rustige plek. ‘Natuur doet leven’ - en genieten! Wat is het eigenlijk simpel. Als we het kanaal zijn overgestoken zeggen we de route van het Hertogenpad vaarwel voor deze dag. Eén van ons loopt op bijna splinternieuwe bergschoenen. Dan moet je het een beetje rustig aan doen met de kilometers.

Natuur doet leven!, Drongelens kanaal

We lopen weer naar het westen, langs de roeivijver die we nog wel kennen uit ons geocachingverleden. Poe, in het donker een paar kilometer trappen op zo’n Jan Plezier (vierpersoonsfiets). Zelden hebben we ons zó in het zweet getrapt. Nu is het dag, en blijkt een rondje vijver heel populair te zijn bij hondenbezitters. Het is echt uitkijken waar je loopt.

gele trilzwam, roeivijver

Daarna steken we het kanaal nogmaals over. In de buurt van het Hubertuskapelletje houden we onze tweede lunch op de picknickbank aan het kanaal. Brood, tomaten en fruit verdwijnen als sneeuw voor de zon. We kunnen nu natuurlijk de route gaan volgen die we thuis uitgestippeld hadden, dan zijn we nog zo’n 5-6 km onderweg. Of we volgen het fietspad - een weldaad voor zere voeten in nieuwe schoenen. En zo staan we na 21 km weer bij de auto. We hebben genoten van een prachtige dag met lente-achtig weer.

Route op 18 januari 2014