Home Vakanties Wandelpaden Fietsen Overig
 
1   Tilburg
2   Roestelberg
3   Drongelens kanaal
4   Deuteren
5   Pettelaer
6   Middelrode
7   Hommelse Hoeven
8   Slabroek
9   Vliegveld Volkel
10 Venhorst
11 Stippelberg
12 Stippelberg

Dag 9: Slabroek - Vliegveld Volkel

nieuwe natuur

nieuwe natuur

Prachtig weer vandaag! Eigenlijk hadden we de route van vandaag een week geleden willen lopen maar toen waren we snipverkouden. Inmiddels is de grootste ellende voorbij, we kunnen weer ruimer ademhalen. Dan is een paar uurtjes wandelen alleen maar goed voor het herstel.

De wekker op tijd gezet, het brood op tijd gesmeerd, op tijd in de auto. Op weg naar Uden zien we eerst de prachtige roze en blauwe tinten van de ochtend, gevolgd door een super-zonsopgang. Dit is één van de mooiste dingen van de winter, die heldere ochtendlucht!

voormalig vluchtelingenkamp in Uden monument voor het kamp

voormalig vluchtelingenkamp in Uden, monument voor het kamp

Bij Naat Piek, het openluchttheater van Uden, is een mooie parkeerplaats die iets na 8 uur bijna leeg is. Schoenen aan en gaan! Het klinkerweggetje herinnert nog aan een eeuw geleden, toen hier een enorm vluchtelingenkamp was voor Belgen die de Eerste Wereldoorlog ontvlucht waren. Bijna niet voor te stellen dat hier - op een relatief klein terrein - duizenden mensen woonden!

Eerst moeten we de provinciale weg over voordat het leuk wordt. Weer een stukje vluchtelingenkamp (met een monument dat herinnert aan de plek waar destijds de kerk van het kamp was), en dan wandelen we langzaam het bos uit, het boerenland in. De wegen zijn rustig, en misschien is het ook zo dat het extra rustig is omdat de meeste carnavalsvierders op zondag niet zo matineus zijn?

sneeuw? heuvel op

sneeuw?, heuvel op

Na een bochtje krijgen we zicht op een akker die nog met sneeuw bedekt lijkt. Gezichtsbedrog? De laatste sneeuw is al even geleden, de akker krijgt zon, dit kan niet. Iets dichterbij vertelt onze neus dat het inderdaad geen sneeuw is. De koollucht is overduidelijk. Waarom de grond hier bedekt is met oude Chinese kool? Geen idee.

We komen in de buurt van de Houtvennen. Nieuwe natuur in de buurt van een oude spoorbaan, het zogenaamde Duitse lijntje. Allerlei poelen en houtranden moeten dit gebied aantrekkelijk maken voor een grote diversiteit aan dieren. Als we naar het zuiden kijken, zien we een flinke uitkijktoren. Nee, niet voor natuurliefhebbers, dit is de verkeerstoren van vliegbasis Volkel. We lopen er aan de noordkant langs.
Kort daarna zijn we bij het zuidelijkste puntje van vandaag. Hier eindigt ook (voorlopig) het tracé van het Hertogenpad. Via een eigen route lopen we terug naar het beginpunt.

bosomvormingsgebied Udenoord ijzer in het water

bosomvormingsgebied Udenoord, ijzer in het water

Op de kaart zag het er aardig uit, een stukje bos. In werkelijkheid blijkt het een echt crossbosje te zijn. Uitgesleten paden, geronk in de verte dat snel dichterbij komt. Gelukkig zijn het maar twee motormuizen maar toch ... in zo'n bos lopen we niet echt op ons gemak. We zijn blij wanneer we weer het boerenland in gaan, richting Oventje en Zeeland. Aparte namen hebben de dorpen hier ...

Nadat we voor de tweede keer de provinciale weg zijn overgestoken komen we in beter bos. Wel heel anders dan de topo deed vermoeden, want we lopen door bosomvormingsgebied Udenoord. Het zal er natter moeten worden en dat is zo te zien al aardig aan het lukken. Verder lijkt het erop dat het landschap kaler moet worden. Op veel plaatsen zijn grote bomen omgedaan. Niet omgezaagd maar omgeduwd! Met wortelkluit en al versperren vooral eiken de oude paden. Geheugensteuntje voor de wandelaar, dat het toch echt de bedoeling is om het nieuwe pad te volgen. Dat gaat gelukkig min of meer de goede richting op.

Al slingerend, met hier en daar een klimmetje, glijden de kilometers onder onze voeten door. Het wordt drukker in het bos, helaas ook met mountainbikers. Het einde van onze eigen track is in zicht, we komen weer bijna op het Hertogenpad uit. In de sloten is te zien dat we in de buurt van de Peelrandbreuk zitten. Volop ijzer in het water. Het zorgt voor een vreemde afzetting op de bodem.
Daar zien we zowaar medewandelaars. Dit komt niet vaak voor op het Hertogenpad, waarschijnlijk is het een stuk minder populair dan bijvoorbeeld het Pieterpad. Wanneer we weer bij de auto zijn kunnen we tevreden terugkijken op een prachtige wandeldag. Toch nog 22 kilometer, niet gek voor twee hoestende mensen.

Route op 15 februari 2015