|
1 Kranenburg 2 Hatertse Vennen 3 Ravenstein 4 Afferden 5 Nijmegen |
Dag 3: Waterdag rond vennen en Maas
Hatertse en Overasseltse Vennen
We hebben geweldig geslapen. Op tijd wakker, maar echt haasten lijkt niet nodig. Buiten regent het een beetje, we hopen dat de bui van korte duur is.
lekker ontbijt, van-buiten-naar-binnenplant
Vandaag een traditioneel ‘Vrienden op de Fiets’-ontbijt, op het gekookte ei na. Ach, de tafel staat al vol genoeg. Yoghurt met muesli en vers fruit, verschillende soorten brood en beleg, zelfs knäckebrod en beschuit voor de liefhebber. We eten een flinke portie, doen netjes de afwas en pakken de rugzak in. Truien aan want het is ineens een stuk kouder dan gisteren. Klaar om te vertrekken!
Buiten treffen we de eigenaars van het B&B, die op het punt staan om de hond uit te laten. Een goede gelegenheid om ze even te bedanken voor het prima onderkomen. Dan vertrekken we voor een rondje vennen.
mooi ven, lapjes in de koortsboom
Je zou vanaf hier rechtstreeks naar het westen kunnen lopen maar dat zou zonde zijn. De Hatertse en Overasseltse Vennen zijn namelijk echt de moeite waard, zeker wanneer het rustig is zoals vanochtend. In de buurt van de ruïne van de St. Walrickkapel begint het zachtjes te regenen. Vanwege Hemelvaart wordt er in de kapel een openluchtmis opgedragen. Zonder te storen lopen we verder. Wel gauw een foto maken van de koortsboom: een eik vol lapjes van mensen die graag hulp bij genezing willen.
boerenlandschap, molen en torens van Nederasselt, brug bij Grave
Op weg naar Nederasselt wordt het nog iets regenachtiger. Onder de paraplu valt het mee en in de buurt van het dorp kan-ie definitief worden opgeborgen. Na de plaatselijke windmolen en visvijver komen we op de Maasbandijk uit. De brug van Grave is in zicht!
nieuwsgierige koeien, Airborne-monument
We hebben nog niet gepauzeerd en besluiten om dat aan de overkant van de Maas te doen, op de plek waar we tijdens fietstochten naar Elst al zo vaak gezeten hebben. Ook vandaag is de picknickbank bij het monument vrij. We eten alweer de laatste mueslireep. De rugzakken worden leger en lichter.
pittoresk Grave
Grave komen we binnen bij de haven. Daarna volgt een rondje door de oude binnenstad, met aan het einde een kort doorsteekje naar de plaatselijke AH. Op Hemelvaart gewoon open, en met verse broodjes in de schappen. We kopen er nog twee bakjes yoghurt met muesli bij. Daarmee moeten we de dag door kunnen komen.
voorbij Grave, kerkje van Velp, een lange dijk, verborgen water
Als alles is verstouwd lopen we verder naar het westen. Dit was ooit het Rijke Roomse land. Velp, een dorpje dat niet veel voorstelt, heeft twee grote kloosters en een flinke kerk. Dat geeft een mooie skyline.
Uiteindelijk komen we terecht op de Mars en Wijthdijk, die eindeloos door lijkt te gaan. Nou, in ieder geval toch bijna twee kilometer. Op een zonnige Hemelvaartsdag zou het hier best enorm druk met fietsers kunnen zijn, maar vandaag laat de zon verstek gaan en de fietsers dus ook. Dat komt voor ons wandelaars goed uit.
grote grazers, schapen bij Keent
Als we het water van een oude Maasarm passeren, zijn we echt toe aan pauze. Helaas, geen bankje te bekennen. Wel grote grazers, en ook veel weidevogels. Telkens vliegen er gakkende ganzen over en de kieviten buitelen in de lucht. Wanneer we enkele betonblokken zien die een graspad afsluiten, willen we niet langer afwachten. Geen bankje, dan maar blokken! De broodjes smaken goed, al zit er duidelijk verschil tussen de oudste en de verste.
En dat zul je altijd zien: na de pauze lopen we 200 meter verderop een heuveltje op, en ontdekken daar twee picknickbanken! Tja. Nagekeken door talloze schapen lopen we door het mini-gehucht Keent, richting Overlangel.
regen aan de overkant, terug in Ravenstein
Nu schiet het enorm op. Alleen Neerloon ligt nog tussen ons en eindpunt Ravenstein. Op de Maasdijk zien we aan de overkant behoorlijk donkere regenwolken, die gelukkig van ons af drijven. We kunnen met een gerust hart een laatste pauze houden.
Na het viaduct onder de A50 door lopen we zó Ravenstein binnen. Ook hier zijn veel oude huizen bewaard gebleven. Er staan nog enkele kanonnen waarvan de loop door een ambtenaar met weinig gevoel voor historische uitstraling is afgesloten met een eigentijdse plaat. Onwrikbaar vastgeschroefd, geen gezicht natuurlijk.
kanonnetje dicht, historisch Ravenstein, borduurwerk met staaldraad
Wel leuk is het kunsthekwerk in de buurt van het park. Geen standaard gaas, maar een soort borduurwerk van metaaldraad! Er zijn vaandels, kanonnen en soldaten in te herkennen. In de verte is dan al de spoorlijn te zien en na een bochtje ook de parkeerplaats bij het station.
We zijn weer rond! Wat gaat dat toch vlug. Het is echt een heerlijke driedaagse vakantie geweest. Wie weet doen we de westelijke helft van dit streekpad ook nog een keer.
vooruit, een selfie!