Dag 2: Harbrinkhoek - Ootmarsum

Mandercirkels

Helemaal fris en fruitig schuiven we op onze tweede wandeldag aan bij het ontbijt. De spieren zijn weer soepel, de vermoeidheid is weggetrokken. En het ontbijt is subliem. Vruchtensap, yoghurt met bosbessen, een gebakken ei, tomaatjes en allerlei soorten brood en beleg. Wat een luxe! We leggen een goede ondergrond voor de eerste wandeluren. Onze gastheer zwaait ons vriendelijk uit, en dan gaan we op pad.
Vandaag moet op natuurgebied een mooie dag worden. Het weer is iets minder, bij het Hondenven steken we voor het eerst even de paraplu op. Iets verderop komen we langs Erve Volmerinck, een mooi gerestaureerd Twents boerderijencomplex. Natuurlijk met geveltekens op de daken, om de boze geesten af te weren.
Een reusachtige dr. Schaepman markeert vervolgens Tubbergen. Hier gaan we van de route, op zoek naar een supermarkt. Broodjes, kaas, yoghurt. Koek, dat is natuurlijk ook lekker. We aarzelen bij de stroopwafels, favoriet op tochten als deze. Maar wat blijkt, ze zijn in de aanbieding. Tweede pak gratis! Wie van ons gaat er twee dagen met een extra pak stroopwafels sjouwen? Ach, we nemen wel chocoladekoeken.

Hondenven, Erve Volmerinck

Na Tubbergen opnieuw een routewijziging, een echte verbetering dit keer. We volgen de kronkels van de Mosbeek en komen daarbij door een prachtig nat gebied. Zowaar zijn er mede-Twentepadlopers op pad. Het echtpaar dat bij de Mosbeek aan de koffie zit, zullen we verder op de dag nog een paar keer picknickend tegenkomen (en zij ons).
Tegen de Duitse grens liggen de Mandercirkels. Dit zijn geen graancirkels, maar ‘moderne’ akkers uit vervlogen tijden. Het klinkt natuurlijk slim, een ronde akker die spiraalvormig bewerkt wordt zodat de landbouwmachines nooit hoeven te keren ... Je houdt alleen erg veel ongebruikte hoekjes over. De akkers van toen zijn het landschapskunstwerk van tegenwoordig geworden. Op een bankje precies tussen de cirkels in, temidden van jeneverbessen, eten we ons brood. Wat een vreemde plaats!
De route blijft een tijdje ongeveer de grens volgen. We zien de plek waar ooit een hunebed heeft gestaan, een van de weinige buiten Drenthe. Iets minder oude grafheuvels zijn er ook. Zo afgelegen als dit gebied nu is, was het dus duizenden jaren geleden niet.

meanders van de Mosbeek, jeneverbessen, grafheuvels op de heide, kommiezenhut

Het Dal van de Mosbeek, met de Galgenberg, is leuk om doorheen te lopen. Ook de watermolens aan de Mosbeek, Bels en Frans, zijn interessant om te zien. Jammer dat ze niet werken, althans vandaag niet. Wel kunnen we bij Bels het molenhuis in, om het molenwerk te bekijken.
Bij de Paardenslenkte krijgen we de enige serieuze regenbui van de dag over ons heen. Een paraplu doet wonderen, en in het Springendal is het gelukkig weer (bijna) droog. Wat een apart gebied is dit, misschien wel het bijzonderste van de hele route. Overal watertjes, met houten plankenpaden op de drassigste plekken. Zelfs in november zien de graslanden er nog felgroen uit.

molen Bels, 't is herfst, Springendal

Ootmarsum komt in zicht. Dit blijkt een echt kunststadje te zijn: om de andere winkel is een galerie, en straten en pleinen staan vol met (vooral) bronzen beelden. Allerlei gerestaureerde oude gebouwen maken de sfeer compleet.
Na 31 km zijn we wel toe aan ons volgende B&B. Nog nét binnen de voormalige stadswal zijn we te gast bij mevrouw Koopmans. Mmm, warme thee met speculaas, en een gezellige babbel over wandelen. Toch leuk, als de gastvrouw het Twentepad uit eigen ervaring kent.

Ootmarsum, kunst en nog eens kunst, onze nostalgische dakkamer

Onze nostalgische dakkamer ziet er prima uit. Na een hete douche gaan we op zoek naar ons avondeten. Vandaag wél iets warms, we willen pizza. Geen probleem, de pizzeria hadden we al ontdekt toen we ’s middags door het stadje liepen. Echt sfeervol is de zaak niet, er worden hoofdzakelijk pizza’s afgehaald. Ander probleempje is het drankje. We vinden dat we na zo’n lange wandeling wel een glas bier verdiend hebben. “Twee pils” zorgt voor een vragende blik bij de serveerster. Uhh, zou ’t op z’n Twents “Twee bier” zijn? Ai, ze hebben geen vergunning om alcohol te schenken. Maar op de smaak van de pizza en het formaat - groot! - is niets aan te merken.
Tot slot vroeg onder de wol, morgen is er nog een wandeldag.

Route op 23 november 2010