Dag 3: Langs de Trümmelbach naar Kleine Scheidegg
treinstation Kleine Scheidegg
Vroeg op, vroeg op pad voordat het weer heet gaat worden. Om kwart over 7 zijn we startklaar. Doel van de dag: via het pad langs de Trümmelbach en Preech naar Kleine Scheidegg.
jachttrofeeën, in de vroege ochtend
Tijdens de aanloop door het dal kunnen de beenspieren lekker los komen. Het weekend is weer voorbij, de gemeentereiniging heeft het er druk mee. Zonder uitzondering puilen alle prullenbakken onderweg uit, en meestal ligt er ook nog een hele stapel afval naast. In de buurt van de Trümmelbachfälle staat een gemeentewagen al halfvol afval. Er wordt ijverig geprikt en geraapt om de omgeving netjes te krijgen. Toch jammer, dat mensen die wél tassen vol etenswaar mee naar buiten kunnen nemen, te beroerd zijn om een tas met lege verpakkingen mee terug te nemen.
over de Trümmelbach
Zodra we de bewoonde wereld achter ons hebben gelaten, is het afvalprobleem voorbij. Bij de klim omhoog doet de hoge temperatuur zich gelden. Zweten, zweten, hoewel het verder eigenlijk best lekker loopt. Bij het boerderijtje onder Preech staat de bewoner ingespannen naar de grond te turen. We kijken even mee en worden getrakteerd op enkele zeer grote, felgroene sprinkhanen. Die genieten van de relatieve koelte van een vochtig stuk hout! De slang die dezelfde man eerder op de ochtend heeft gezien, komt helaas niet eventjes voor ons opnieuw tevoorschijn. Maar toch, echt mooi. Net als de oranje luzernevlinder die we onderweg nog zien.
een echte Heuschrecke, de majestueuze bergen
Na de eerste pauzes is de watervoorraad alweer aardig geslonken. Geen nood, we komen toch langs Wengernalp en daar kun je water tappen op de stationstoiletten. Heerlijk! Vol goede moed klimmen we door naar Kleine Scheidegg. Normaal gesproken een eitje; vandaag in de brandende zon nog best een opgave.
rond Kleine Scheidegg
Rond het station krioelt het van de toeristen. Treintjes
rijden af en aan. We bezien het allemaal van een afstandje, op een nieuw gevonden pauzeplek
net ten noorden van het station. Het heuveltje vangt wat paswind, je zit er prima.
Voor de terugweg gaan we niet moeilijk doen: via Wengernalp over de almweg naar Wengen en
daarna het vertrouwde Appelweggetje naar huis. Dat geeft de gelegenheid om onderweg nóg
eens de waterflessen bij te vullen. In de drinkbakken voor het vee koelen we af en toe
handen en polsen. Eigenlijk gaat het best, zo.
kikkervisjes in een poel, even afkoelen!
Wel pakken zich boven de westelijke rand van het Lauterbrunnendal wat donkere wolken samen.
In Wengen horen we af en toe al wat gerommel, en dat wordt steeds luider. Opschieten maar,
want op onweer onderweg zitten we niet te wachten. Gelukkig komen de eerste druppels pas
als Lauterbrunnen in zicht is. Camera’s in de rugzak en regenhoes eroverheen. Het
drupt af en toe terwijl we naar Bärgheim wandelen. Pas als we op ons terras aan het
ijs zitten, valt er een serieuze bui. Is dat mazzelen!
Daarna is het meteen veel koeler, maar nog warm genoeg om ’s avonds op het terras
te eten. Het welverdiende biertje is weer welkom!
avondlicht