Dag 12: Stippelberg

uitzicht vanaf De Stip

Een bezoekje aan Gemert, dat is mooi te combineren met een wandeling op de Stippelberg. En hé, op de computer staat nog een track van een route aan de oostkant - ooit gemaakt in het kader van het Hertogenpad, als aansluiter van het rondje aan de westkant.
Jaren geleden (ja écht!) liepen we die westelijke ronde vanaf het boswachtershuis aan de doorgaande weg. In die tijd werd er met groot materieel in het gebied gewerkt en waren sommige paden bijna onbegaanbaar. Niet echt een feestelijke wandeling! Dus bleef het vervolg ‘even’ op de plank ...

boswachtershuis, bloeiende rhododendron

Onze auto is de eerste op de parkeerplaats. Dat belooft een rustige wandeling. (Inderdaad, we komen onderweg precies één hondenuitlaatster tegen!) De route begint in ieder geval goed, in het parkachtige gedeelte van de Stippelberg. De rhododendrons langs het pad staan gedeeltelijk in bloei. Statige beuken aan weerszijden van de lanen. Prachtig!

over de heide, wat een stilte

Verderop komen we in open gebied, met uitzicht over de hei. Hier blijkt de route niet meer helemaal te kloppen met onze track van het Hertogenpad. Vol goede moed volgen we de roodwitjes. Ze brengen ons veel verder naar het noordoosten dan verwacht. Maar och, we klagen niet. Het is hier rustig en mooi. We zien een ree oversteken, Schotse hooglanders in de verte lopen en het zonnetje schijnt vriendelijk.
Helemaal aan de rand van het gebied vinden we een bankje dat wel geschikt lijkt voor een theepauze. Mét een kaneelbroodje erbij voor de echte vakantiesfeer. Daarna een stuk over een fietspad langs een drukke weg. Gelukkig mogen we al snel weer de natuur in.

pad naar De Stip, genieten van het uitzicht

Ergens daar zal het misgegaan zijn. Bij het eerstvolgende poortje zien we een vaag roodwitje, achteraf denken we dat het een overblijfsel van de oude route is? Daarna niets meer. We komen wel bij De Stip - een uitkijktoren met mooi uitzicht over de hei.

Teruglopen? Liever via een alternatieve route naar een punt op de kaart waar we hoogstwaarschijnlijk het tracé weer kunnen oppikken. Dat lijkt eerst goed te gaan: een smal minipaadje gaat in de juiste richting. Maar helaas, het eindigt bij een brede sloot zonder brug. Na een flink stuk bushwhacken zijn we weer bijna bij de uitkijktoren ... dus terug over de hei!
We pauzeren bij het bankje onder de berk dat ons op de heenweg al opgevallen was. Goede plek om eens na te denken over de verdere invulling van de tocht. Lastig is dat we niet precies weten hoe de route van het Hertogenpad veranderd is. En eigenlijk hebben we het mooiste stuk van vandaag toch al gehad. We gaan dus gewoon met een grote bocht terug naar de auto.

pony’s aan het werk, onverwacht knuppelbruggetje

Dat bevalt helemaal niet slecht. We zien opnieuw uitgezette grazers (paarden en een tweede kudde hooglanders); komen onverwacht een knuppelbruggetje tegen en genieten van bloeiend vingerhoedskruid.

vingerhoedskruid

Bij de auto moeten we concluderen: een beetje korte wandeling maar wel een mooie!

Route op 31 mei 2019