Home Vakanties Wandelpaden Fietsen Overig
 
1   Liempde
2   Moergestel
3   Valkenswaard

Dag 1: Son - Liempde

zicht op de Dommel

zicht op de Dommel

Een dag met mooi weer, ideaal om eens te beginnen aan het Brabants Vennenpad. Onze vaste taxichauffeur strijkt zijn hand over zijn hart en staat in zijn vakantie vroeg op, om ons om half negen aan het Wilhelminakanaal bij Son te kunnen afzetten. Een half jaar geleden waren we hier voor het Hertog Hendrikpad. Omdat dat pad aan de oostkant van Eindhoven vaak dezelfde wegen volgt als het Vennenpad, hebben we ervoor gekozen om nu te beginnen op het punt waar het Vennenpad verder naar het noorden gaat.

Het zal een dag worden met veel water. Weinig vennen, hoewel de naam van het pad dat wel doet vermoeden. De Dommel is de rode draad in de route van vandaag. Al op de eerste kilometer komen we deze beek tegen. Onderweg langs het Wilhelminakanaal kruist de loop van de Dommel ons pad en het kanaal. De beek gaat hier onder het kanaal door! Wij gaan óver het kanaal, via de brug van Hooydonk.
Niet lang daarna lopen we Breugel binnen. Het dorp is nog niet helemaal wakker, wat is het rustig. Alleen bij de kinderboerderij is al wat te doen. De ezels en herten staan op een kluitje bij de eerste bezoekertjes van de dag. Gimme, gimme, honger!!

beemden bij Breugel, brug bij verdwenen watermolen, Hazenputten, bont zandoogje

beemden bij Breugel, brug bij verdwenen watermolen, Hazenputten, bont zandoogje

Weer een stukje Dommel, daarna een onvermijdelijk stuk langs een doorgaande weg en dan naderen we het Vressels bos met de Hazenputten. Een slingerend paadje met aan weerskanten varens en bramen vormt een mooi begin. Dan komt het water. Soms vooral vochtige heide, maar ook grotere vennen die niet dichtgegroeid zijn. Meeuwen laten horen dat ook zij dit water ontdekt hebben. Bij de Hazenputten staat een bankje, prima voor de eerste pauze van de dag. De struiken om ons heen hangen tjokvol bramen, helaas zijn ze hier nog niet rijp. Na een welverdiende beker thee gaan we verder.

De Moerputten staan nu op het programma, een fraai gelegen waterplas waar wilde eenden en meerkoeten rondzwemmen. We maken een halve cirkel en komen uit bij het kapelletje van St. Martinus. We zullen vandaag nog veel meer kapelletjes zien. Opvallend is dat het bijna allemaal recent gebouwde (of herbouwde) kapellen zijn. Op zondag zitten er tegenwoordig nauwelijks mensen in de kerk maar de behoefte aan de sfeer van zo’n rustpunt bestaat blijkbaar toch nog wel.
De kapel staat aan de rand van de Dommelbeemden. Het graspad door de beemden is echt de moeite waard. Kleine veldjes omzoomd door wilgen, bloeiende kattenstaart. De Dommel is niet te zien, die ligt weer net iets verder weg. Met natte schoenen (maar nog droge sokken) komen we aan in St. Oedenrode.

lijsterbessen, St. Martinuskapel, Dommelbeemden, toren van St. Oedenrode

lijsterbessen, St. Martinuskapel, Dommelbeemden, toren van St. Oedenrode

Lunchtijd, en achter de markante kerk vinden we daarvoor een mooie plek. Met uitzicht op - hoe kan het anders - de Dommel. Wat een rust, en dat terwijl we eigenlijk midden in het dorp zijn!
Na de lunch steken we de opvallende Hambrug over. St. Oedenrode doet op veel plaatsen aan moderne kunst. De ‘medaillons’ kunnen ons niet zo bekoren. Het fonteintje, dat is wat anders. Het past natuurlijk ook heel goed in het thema water.

de Hambrug in St. Oedenroede waterkunst Dommel in de buurt van Olland en nog eens de Dommel

de Hambrug in St. Oedenroede, waterkunst, Dommel in de buurt van Olland, en nog eens de Dommel

De Dommel zien we weer terug bij het verlaten van het dorp. Over landelijke weggetjes, soms met prachtige linden aan weerszijden, gaan we westwaarts. In de buurt van het gehucht Bobbenagel maken we een kleine omweg voor de earthcache NpfW Dommel. De geschiedenis herhaalt zich, want volgens een informatiebord zijn ergens in de negentiende eeuw hier de bochten uit de Dommel gehaald. Diezelfde bochten worden tegenwoordig weer opnieuw uitgegraven! Het resultaat kunnen we onderweg volop bewonderen. Opvallend is wel dat exoten zich aan de oevers goed thuisvoelen. Springbalsemien (van oorsprong uit de Himalaya) en Canadese guldenroede zijn dominant aanwezig.
De kilometers beginnen weer aardig aan te tikken en dus zijn we blij als we na een stuk struinen weer een bankje tegenkomen. De laatste thee gaat erin, nog een uurtje te gaan. Langs de paden staan nu populieren, iets wat karakteristiek is voor de Meierij.

het Groot Duifhuis een onbestemd stukje van St. Antonius Abt

het Groot Duifhuis, een onbestemd stukje van St. Antonius Abt

Vlakbij Kasteren schieten we de laatste foto’s. Bij een mooie boerderij staat een grote gerestaureerde duiventoren. Dit schijnt een overblijfsel te zijn uit de tijd dat ook duivenmest werd verzameld om de landerijen te bemesten. En het laatste kapelletje van vandaag, gewijd aan St. Antonius Abt. In één van de muren is zelfs een relikwie ingemetseld. Wat het precies is is helaas niet te zien.
Dan laten we het Brabants Vennenpad voor wat het is en zetten koers naar Liempde. Er gaat een telefoontje naar het thuisfront: de auto kan gestart worden! Na enkele minuten wachten in Liempde verschijnt inderdaad de rode Punto aan de horizon. Perfect geregeld! Met 30 km in de benen laten we ons luxe naar huis brengen.

Gelopen op 16 augustus 2008